» اولویّت ها در پرداخت نفقه
در وجوب نفقه دادن بهپدر و مادر و فرزندانشرط است که خود آدمى قدرت بر نفقه یخود و همسر دائمیش (اگر دارد) داشته باشد، اگر درآمد او به همین مقدار است که خرج خود را تأمین کند تنها خود را تأمین مى کند و خرج همسر، پدر و مادر و فرزندان بر او واجب نیست و اگر درآمدش بیش از این مقدار است خرج خودش و همسرش واجب است وخرج پدر و مادر و فرزندانواجب نیست و اگر از این هم بیشتر است آن وقت خرج پدر و مادر و فرزندانش نیز بر او واجب مى شود.
منظور از نفقه ی شخص که گفته شدمقدّم بر نفقه یزوجه است، فقط خوراک و پوشاک یک روز و یک شب است و هم چنین هر چیزى که از ضروریات زندگى یک شبانه روز است، اگر در آمدش بیشتر از این مقدار باشد آن را صرف همسرش و پس از آن صرفپدر و مادر و فرزندانشمى کند.
اگرشخص،علاوه بر مخارج خودش و مخارج همسرش آن قدر مال دارد که هزینه یزندگى تمامىنزدیکان (پدر و مادر و فرزندان)محتاج را بدهد واجب است همه ی آنان را تحت تکفّل خود قرار دهد، و اگر آن مازاد کافى به هزینه یهمه ی آن هانیست باید رعایت الاقرب فالاقرب از آنان را بنماید (هر کدام که نسبتشان نزدیک تر است، مقدّمند)، و اگر دو نفر ازنزدیکان او محتاجند و هر دو در یک رتبه هستند (مثلاً دو فرزند)و مازاد درآمد او کافى به نفقه ی هر دو نیست در صورتی که امکان داشته باشد مازاد درآمد خود را بین آن دو تقسیم مى کند و اگر ممکن نباشد و نصف آن درآمد زائد قابل استفاده نباشد آن وقت از طریق قرعه، آن را به یکى از آن دو مى دهد.
اگرشخص، داراى دو فرزند فقیر باشد و مازاد درآمدش کافى به زندگى هر دو فرزندش نباشد و در مقابل، پدرى توانگر نیز داشته باشد یکى از فرزندان را او نفقه مى دهد و دیگرى را پدرش.
اگر چیزى که با آنروزی خود را تأمین کند نداشته باشد واجب است دست به هر وسیله ی مشروعى بزند حتّى گدایى و قرض، امّا اگر مخارج شخص خود را دارد ولى چیزی که با آن مخارج زوجه و پدر و مادر و فرزندان را تأمین کند نداردبه دست آوردنآن از راه کسب لایق به حال و شأنش واجب است، ولى قرض کردن واجب نیست، مگرآن که:
1. قرض کردن و نسیه گرفتنبرایش مشقّت نداشته باشد.
2.محلّی برای پرداخت قرض یا نسیه داشته باشد. (مثل کارمندی که حقوق مشخّصی دارد و می داند که می تواند از محلّ این درآمد، قرض خود را ادا کند.)